گناهک

 

کجا رفته شعر تر من

و آن طبع چون گوهر من

زمانی چو بلبل غزل خوان بُدم

به هر شاخه مرغی خوش الحان بُدم

به دل جوشش و زایشی داشتم

به  سر،  ایده ی شاعری داشتم

اگر چه نخواندم به مکتب عروض

نه شب شعر ، رفتم نه به شعر روز

ندانستم از وزن و از قافیه

بگویم که شاعر نی ام کافیه

گناهک...

موج دریا ، مرا یاد تو انداخت و شیدایی من

                        تو دلت شاد ، لبت سرخ ، چراغت روشن

رد  تنهایی من ، حک شده بر ساحل سرد

                       نفست گــرم ، تنــت داغ ، دعـایت با مــن 

گناهک...

 در آخرین سفر حج کنار ضریح پیامبر رحمت ص درد دلی شکل گرفت که در زیر میخوانید هیچ قالبی ندارد بی ریاست و حرف دل است   دردمندم درد سنگینی  بروی سینه دارم از زمین و از زمان بس کینه دارم در گلویم غصه ای دیرینه دارم خسته ام بشکسته ام صد زخم دارم خاطراتی تلخ دارم شانه ای می جویم  و در دل  هوای گریه دارم            ================ شانه هایت کو ؟                                     زائری بارانیم                                                             ای سرپناهم                              شانه هایت کو ؟                              ==============                                                       دیگراز پا  فتاده ام آقا !                                     طاقت از دست داده ام آقا !                                                             مردم چشم من شده خاموش                                                             اشک   د رّ  نایاب چشمه ام آقا !                                                             بغض من به حسرت   چاه است                                                             دست حسرت  گزیده ام  آقا !             روز و شب به جستجوی توام                                     سخت دنبال شانه ام آقا ! ================                    شانه هایت کو؟               زا گناهک...